Ik denk dat iedereen zich wel eens ergens aan ergert. Natuurlijk heel herkenbaar in het dagelijks leven, maar ik bedoel eigenlijk in huis. Dat er iets in jouw huis is waar je zo aan kan ergeren dat je het vaak maar probeert te vermijden. Bij mij is dat niet helemaal mogelijk, want elke keer als ik de trap op loop wordt ik aan mijn grootste woonergernis herinnerd. Namelijk… de vloer op de bovenverdieping!
Naast de muren zijn de vloeren de basis van een huis. Is er iets verkeerd met de basis dan klopt eigenlijk de hele ruimte niet. Zo voelt het voor mij ook op mijn slaapkamer. Het is een hele mooie grote ruimte, over (bijna) de hele breedte van het huis, maar toch erger ik mij rot aan deze kamer. Schuld geef ik aan mijzelf. Toen ik hier kwam wonen had ik helaas geen groot budget meer voor een vloer boven. Ik kwam deze tegen voor een prikkie en heb hem gelijk ingeladen. Niet wetend dat ik mij er elke dag aan zou ergeren.
Het is natuurlijk ook een smaak kwestie. Want ik ken genoeg mensen die de vloer mooi vinden. Maar ik vind hem te overheersend. Hij is te bruin met af en toe zelfs een oranje gloed. Hij komt je echt tegemoet. Fotograferen voor mijn blog of voor social media is ook geen pretje. Elke foto komt die vloer te veel naar boven. Daarom deel ik ook, in verhouding met de rest van het huis, weinig van deze kamer.
Ik probeer de grootste oppervlaktes te verbloemen met wat verschillende kleedjes. Maar zelf dat vindt ik lastig. Ook de vloerkleden komen niet tot hun recht. Maar het is in ieder geval wel beter dan zonder kleedjes.
Ik heb vaak in mijn hoofd gehad om een andere vloer neer te leggen. Maar naast het budget vind ik het aan de ene kant ook zonde om zo’n jonge vloer er al weer uit te halen. En dan heb ik het ook nog niet over het werk om weer een nieuwe vloer er in te leggen. Daarom laat ik nu mijn grootste woonergernis maar voor wat het is en zet ik hem op mijn lijstje voor volgende jaar. Als ik het zo lang kan volhouden dan;)
Erger jij je ook ergens aan in huis?
Liefs,
Inge